Toen ik op mijn 15e voor het eerst mee ging op zeilkamp, kon ik niet vermoeden dat ik 13 jaar later nog steeds kind aan huis ben in Gaastmeer. Sommige mensen zeggen dat de zeilkampen in Gaastmeer iets verslavends hebben, en dat herken ik wel. Sterker nog: ik kan me zelfs wat ‘onrustig’ voelen als ik tijdens één van onze zeilkampen niet in Gaastmeer kan zijn.
Het mooie aan onze zeilkampen vind ik dat het niet ophoudt bij de kampen zelf. Je maakt er hechte vriendschappen waar je een leven lang wat aan hebt, en als je je vriend/vriendin of man/vrouw ontmoet hebt op één van onze kampen ben je eerder de regel dan de uitzondering 
?
Ook komende jaren hoop ik, ondanks mijn verburgerlijkt leventje, nog vele zeilkampen te doen. Ik kan het simpelweg nog niet missen: het fanatieke zeilen, de dagtochten, de lunches op de eilandjes, de mega kampvuren, het chillen in het hok, de mop van de piraat en de feestjes in Club Kitchen. En anders maak ik mijzelf wijs dat Club Kitchen DJ Tuby nog niet kan missen ?
Het is nu 2018: een jaar met veel nieuwe dingen en ideeën, maar de kampen blijven net zo verslavend als ze altijd al zijn geweest. Wij als schippers, kooksters en Ketelbinkieleiders zijn er gewoon weer bij. Kom jij ook (weer)?
